Stoacılık, MÖ 4. yüzyılda Kıbrıslı Zenon tarafından Atina'da kurulumuş felsefi bir okul. Stoacılar için insanın temel amacı mutluluk. Stoacılara göre mutluluk, dış koşullara bağlı değildir. Sosyal varlık olarak insanlar mutlu olmak için yaşamın verdiklerinin, aldıklarının farkında olmalı, etraflarındaki koşulları tam anlamak ve kabullenmek için akıllarını kullanmalı, muhakeme, analiz yapabilmeli, zevke veya acıya kapılmayarak doğaya karşı görevlerini diğer insanlarla beraber dürüst ve adil çalışarak yerine getirmelidirler.
Stoacılar, dış dünyayı ve kendimizi tanıyarak, neyi değiştirip neyi değiştiremeyeceğimizin ayırdına vararak mutluluğa, yani her koşulda "iyi hissetme" haline, stabil duygu durumuna ulaşabileceğimizi savunurlar. Stoacılar temel olarak analiz yetkinliğimizi geliştirirsek ve değer sistemimizi diğer insan ve canlılara, doğaya saygılı bir dengede kurarsak, mutlu bir yaşama sahip olacağımızı anlatmaya çalışıyorlar.
Ruh halimizdeki dalgalanmaların, fırtınaların çoğu, aslında elimizde olmayan, ulaşamayacağımız şeyleri istememizden ve sahip olduğumuz şeylerin kıymetini bilememizden kaynaklanıyor. Başta sosyal medya olmak üzere, özellikle kitle iletişim araçları yüzünden ulaşamayacağımız ve/veya belki de ulaşmamız hiç ama hiç gerekmeyen şeylere erişmek için sürekli bir dolduruşa gelme, gaz verme/alma, özenme, özendirme, kategorize etme, ön yargı dağları ile şişen egolar, sönen hayaller deryasında savrulup duruyoruz. Sınırsız, ölçüsüz, farkındalıktan yoksun "isteklerimizin" kölesi olarak, yani "mutsuz" yaşamayı seçiyoruz. Tam bir "bile bile lades" durumu içindeyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder