“Ne hissediyorsun?”“Hiçbir şey.”“Peki iyi misin?”“Eh işte...”“Kötü müsün?”“Yoo.”👀 Tanıdık geldi mi?
İçinde ne fırtınalar kopuyor ne de güneş açıyor. Ne üretken hissediyorsun ne de tamamen tükenmiş. Gülüyorsun ama tam da içinden değil.
İşte bu halin bir adı var: Languishing.
🧠 Languishing nedir?
Languishing “akışta olmamak”, “mental olarak askıda kalmak”, “duygusal olarak uyuşmuş hissetmek” anlamına geliyor.
🛋️ “Languishing hali”ni nasıl tanırsın?
-
Sabahları kalkarken motivasyon yok ama sebep de belli değil
-
Sevdiğin işlere bile “eh” tepkisi
-
Sosyal medyada gezinirken “ne yapıyorum ben ya?” iç sesi
-
Zaman akıyor ama sen akmıyorsun
-
En çok kullandığın emoji: 😐
🔍 Languishing ≠ Tembellik
⚠️ Sessiz tehlike: Çünkü çok belirti vermiyor
Languishing'in en sinsi tarafı şu:
Ne kadar uzun sürerse normalleşme ihtimali o kadar artıyor.
Ve insan kendini bu duruma alışırken yakalayamıyor.
“Böyle hissediyorsam demek ki hayat böyle.”
Hayır, değil. 🙅
🎯 Peki ne yapmalı?
Küçük ama anlamlı adımlar: 10 dakikalık yürüyüş, kısa bir not defteri, tek bir telefon görüşmesi bile seni “harekete” sokabilir.
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadığın anları hatırla. Ne yapıyordun? Kimleydin? O ana dön.
Zihnin sessiz ama duygular bağ kurmak ister. 10 dakikalık bir arkadaş sohbeti bile isteksizlik hissini biraz silkeler.
Languishing'in yakıtı: sürekli uyarıcıya maruz kalmak. Bildirim orucu, sosyal medya detoksu, dijital sadeleşme = zihinsel boşluk.
"Bir şey hissetmiyor olmak", “bozulmuş olmak” demek değil.
Duygusal aralık da insan olmanın bir parçası.
💬 Söz senin: Yorumlara bekliyorum!
👇 Aşağıya bir emojiyle şu anki ruh halini bırakır mısın?
✨ 💥 😐 😶 😎 😫 😍 🫠 🤖 🌻
👉 Son zamanlarda sen de böyle "ne mutlu, ne mutsuz" bir evrede misin?
👉 Kendini bu halden biraz olsun çıkardığın bir yöntemin oldu mu?
🎤 Yorumlarda buluşalım. Belki birlikte “meh”ten “aha!”ya geçeriz. 😉
✨ Kapanış: Sessizlik her zaman sakinlik demek değildir
Languishing durgun suda görünmeyen akıntılar gibidir.
Her şey normal görünür ama derinlerde bir şey eksiktir.
O halde şimdi yavaşça soralım kendimize:
“Ben gerçekten iyi miyim?”
Yoksa sadece idare mi ediyorum?
Ve belki de en güzel başlangıç şu olabilir:
“İdare etmek yetmiyor artık.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder